به منظور بررسی ارتباط ميان مقدار رسوب با کيفيت SDS و کيفيت نانوايی گندم، زيرواحدهای گلوتنين ژنوتيپ‌های مختلف (ارقام ايرانی و خارجی) به وسيله کروماتوگرافی مايع با کارايی زياد و فاز معکوس تجزيه گرديدند. ارتفاع رسوب هر ژنوتيپ به عنوان معيار غيرمستقيم ارزيابی ارزش نانوايی در نظر گرفته شد. ضرايب هم‌بستگی بيانگر ارتباط بيشتر نقاط فراز گلوتنين با وزن مولکولی کم و مقدار رسوب بودند.

تجزيه مؤلفه‌های اصلی وجود ارتباط ميان برخی از زيرواحدها و مقدار رسوب را تأييد نمود. با استفاده از رگرسيون مرحله‌ای، دو زيرواحد با وزن مولکولی کم و چهار زيرواحد با وزن مولکولی زياد انتخاب گرديد، که به ترتيب 2/70 و 7/18 درصد از تغييرات مقدار رسوب را توجيه نمودند. بر اساس نتايج رگرسيون مرحله‌ای، تابع تشخيصی تعيين شد که کارايی زيادی را در جداسازی درست ژنوتيپ‌های کاملاً متفاوت (ارقام بومی و زراعی ايرانی) داشت، و نشان داد که ارتباط به دست آمده ميان زيرواحدهای گلوتنين و مقدار رسوب به گونه چشم‌گيری ژنتيکی بوده و آثار زيرواحدهای با وزن مولکولی کم و زياد بر مقدار رسوب افزايشی است. بنابراين، به نظر می‌رسد که می‌توان از اين روش، و بر پايه اجزای بيشتری از زيرواحدهای پروتئين (نه تنها زيرواحدهای گلوتنين با وزن مولکولی زياد)، کيفيت نان را در بسياری از زمينه‌های ژنتيکی برآورد نمود.