اصلاح ژنتيکی سيب‌زمينی با روش‌های سنتی بسيار مشکل و گاهی غيرممکن است. بيوتکنولوزی و کشت بافت گياهی يک متد مطلوب برای انتقال ژن به گياهان، يا استفاده از ناقل اگروباکتريوم می‌باشد. در اين مطالعه روش‌هايی به منظور القای شاخساره و اندام‌زايی و باززايی گياه کامل، از قطعات ساقه سيب‌زمينی رقم دلوار، به صورت يک، دو و سه مرحله‌ای مورد ارزيابی قرارگرفت.

در بين روش‌های مورد آزمايش، تنها روش يک مرحله‌ای با استفاده از TDZ، که يک سيتوکنين مصنوعی است، بهترين پاسخ را در باززايی گياه نشان داد. در اين محيط کشت چندين شاخساره از هر قطعه ساقه به وجود آمد. در حالی که در ساير روش‌ها وقتی محيط کشت با هورمون‌های BAP، NAA، Zeatin، 2ip و IAA استفاده شد تنها کالوس سفيد و يا کالوس سبز ايجاد شد. بررسی ريخت‌شناسی و شمارش کروموزومی گياهان باززايی شده شباهت بين گياهان باززايی شده و گياهان والد را نشان داد. نتايج حاکی از اين است که سيستم باززايی به دست آمده برای رقم دلوار مناسب بوده و شرايط کشت از ايجاد تنوع ژنتيکی در گياهان باززايی جلوگيری می‌نمايد.