تأمين پروتئين از آبزيان به عنوان يک غذای سالم، به دليل وابستگی ناچيز تکنولوژی صيد به خارج يکی از اهداف مهم ايران است. پس به جاست در چارچوب ضوابط و مقرراتی، برای پايداری انباره آبزيان، در افزايش بهره‌وری از اين منبع، با استفاده از فن‌آوری پيشرفته‌تر تلاش گردد. به طور کلی روش‌های صيد رايج در سواحل جنوب را بر حسب وضعيت فن‌آوری صيد و نيز طول مدت هر نوبت صيد می‌توان به سه دسته سنتی، نيمه صنعتی و صنعتی تقسيم کرد. در اين مطالعه بهره‌وری نيروی کار در صيد سنتی و صيد نيمه صنعتی با يکديگر مقايسه شده است. داده‌های مورد نياز اين تحقيق با استفاده از روش نمونه‌گيری تصادفی و ضمن مصاحبه مستقيم با صيادان استان بوشهر و تکميل 35 پرسش‌نامه به دست آمد. برای محاسبه بهره‌وری نهايی و متوسط نيروی کار صيادی، از تابع صيد به فرم متعالی استفاده گرديد.

 برای ميگو و ماهی دو تابع به صورت جداگانه برآورد شد. نتايج حاصل از تخمين توابع در هر دو مورد نشان داد که بهره‌وری نهايی و متوسط نيروی کار در شناورهای نيمه صنعتی به طور معنی‌دار بيشتر از شناورهای سنتی است