نويسندگان: خليل جليلی*، سيد حميدرضا صادقی ، داود نيک کامی |
|
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومی |
|
چکيده مقاله: |
عدم وجود مديريت صحيح استفاده از اراضی در يک حوزه آبخيز، تأثيرات نامناسبی بر منابع موجود در آن دارد. بهينه سازی کاربری اراضی يکی از راهکارهای مناسب برای دستيابی به توسعه پايدار و کاهش هدررفت منابع میباشد. تحقيق حاضر در حوزه آبخيز بريموند به مساحت 9572 هکتار در استان کرمانشاه به منظور تعيين مناسبترين ترکيب کاربری اراضی شامل باغ، کشت آبی، کشت ديم و مرتع جهت کمينهسازی فرسايش خاک و بيشينه سازی سود صورت گرفت. برای انجام تحقيق حاضر، مقادير فرسايش، سود خالص و نيز نقشههای تهيه شده طبق استانداردهای استفاده از اراضی به عنوان ورودی توابع هدف و محدوديتهای مدل بهينهسازی کاربری اراضی استفاده شد. مدل برنامه ريزی خطی چند هدفی تهيه و با استفاده از روش سيمپلکس در نرم افزار ADBASE حل شد. نتايج بهدست آمده از تحقيق، ضمن معرفی کاربری بهينه اراضی حوزه آبخيز بريموند، ميزان کاهش فرسايش خاک و افزايش سود سالانه را به ترتيب 78/7 درصد و 62/118 درصد ارائه نمود. بهينهسازی انجام شده بر کاهش اراضی ديم و افزايش اراضی باغی در منطقه تأکيد دارد. نتايج بهدست آمده از تحليل حساسيت نيز نمايانگر تأثير پذيری زياد توابع هدف از حداکثر سطح اراضی کشاورزی آبی و باغی است. |
|
واژههای كليدي: بهينهسازی، کاربری اراضی، فرسايش خاک، برنامهريزی خطی، بريموند، کر مانشاه، |
|
متن كامل [PDF 267 kb] |
|
|
|
نحوه استناد به مقاله |
Download citation data for: BibTeX | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks | Send citation data to: CiteULike | RefWorks | |
|
خليل جليلی ، سيد حميدرضا صادقی ، داود نيک کامی . بهينه سازی کاربری اراضی درحوزههای آبخيز به منظور کمينه سازی فرسايش خاک با استفاده از برنامهريزی خطی (مطالعه موردی حوزه آبخيز بريموند، استان کرمانشاه) . مجله علوم آب و خاك - علوم و فنون کشاورزی و منابع طبیعی - Isfahan University of Technology. 1385; 10 (4) :15-27 |
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|