سابقه و هدف: ويروس هپاتيت B يکی از مهم‌ترين عوامل ايجاد بيماری‌های مزمن کبدی در جهان می‌باشد. در کنار شاخص‌های ويروسی و ايمونولوژيک، زمينه ژنتيکی ميزبان از جمله پلی‌مورفيسم‌های تک نوکلئوتيدی نيز نقش تعيين‌کننده‌ای در مزمن شدن يا پاک‌سازی عفونت ايفا می‌کند. پروتئين مرگ برنامه‌ريزی شده سلولی 1، يک رسپتور بازدارنده است که در سطح سلول‌های T اختصاصی ويروس بيان شده و در عفونت‌های مزمن ويروسی باعث ممانعت از پاسخ سلول‌های T می‌گردد. در اين مطالعه ارتباط پلی‌مورفيسم تک نوکلئوتيدی اگزون 5 ژن مرگ برنامه‌ريزی شده سلولی 1 ( PD1 ) و استعداد ابتلا به عفونت مزمن هپاتيت B در جمعيت ايرانی مورد بررسی قرار گرفته است.

  مواد و روش ‌ ها: در اين مطالعه که به صورت مورد-شاهدی انجام پذيرفت، DNA ژنوميک 160 فرد مبتلا به هپاتيت B مزمن و 150 فرد شاهد سالم استخراج گرديد و ژنوتيپ افراد با روش PCR-RFLP تعيين گرديد.

  يافته ‌ ها: فراوانی ژنوتيپ‌های TT ، TC و CC در جای‌گاه 7785 اگزون 5 ژن PD1 به ترتيب 5/12%، 40% و 5/47% در گروه بيماران و 7/10%، 7/42% و 6/46% در گروه شاهد تعيين گرديد. هيچ‌گونه اختلاف آماری معنی‌داری بين دو گروه بيمار و شاهد مشاهده نگرديد. (شاخص p :832/0).