لجن فاضلاب منبعی غنی از عناصر غذايی گياه به شمار می‌رود و به همين علت به عنوان يک کود ارزان قيمت مورد توجه کشاورزان قرار گرفته است. اما وجود فلزات سمی در لجن فاضلاب و امکان جذب اين عناصر توسط گياه و ورود آنها به زنجيره غذايی انسان و حيوان نبايد از نظر دور بماند. هدف از انجام اين تحقيق تعيين ميزان جذب فلزات سنگين توسط گياه در زمينهای تيمار شده با لجن فاضلاب و تعيين اثر تجمعی و باقيمانده لجن فاضلاب بر جذب اين عناصر به وسيله گياه می‌باشد. اين مطالعه در مزرعه، در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، دو گياه (کاهو، .Lactuca sativa L و اسنفناج .Spinacia oleracea L) و سه سطح لجن فاضلاب (صفر، 5/22 و 45 تن در هکتار) انجام گرفت. برای تعيين اثر باقيمانده و تجمعی لجن بر جذب فلزات به وسيله گياه، هر کرت به دو قسمت تقسيم گرديد. در يک قسمت بدون افزودن لجن و در قسمت ديگر با افزودن مجدد لجن به مقدار تيمارهای ذکر شده در بالا، اقدام به کشت گياهان گرديد. در هر مرحله غلظت کل و غلظت قابل عصاره‌گيری عناصر سنگين به وسيله EDTA در خاک تعيين گرديد. غلظت فلزات سنگين در اندام هوايی و ريشه گياهان جداگانه اندازه‌گيری شد. غلظت کل مس،‌ روی و سرب با افزايش سطح لجن فاضلاب در خاک افزايش يافت، اما اين افزايشها معنی‌دار نبودند. اضافه کردن لجن فاضلاب باعث افزايش معنی‌دار غلظت قابل عصاره‌گيری مس، روی و سرب به وسيله EDTA در خاک و جذب اين فلزات توسط گياه گرديد. اما اثر باقيمانده و تجمعی لجن بر غلظت قابل عصاره‌گيری و جذب فلزات در گياهان معنی‌دار نبود. عملکرد هر دو گياه با افزايش لجن به صورت معنی‌دار افزايش يافت.