سابقه و هدف: مطالعات گذشته احتمال مشاهده اختلال وستيبولار در کودکان کمشنوای مادرزاد را نشان داده است. بررسی حاضر با هدف مقايسه عملکرد ساکول در کودکان کمشنوای حسی-عصبی عميق مادرزاد با کودکان با برخوردار از شنوايی هنجار صورت گرفت. مواد و روش ها: 30 کودک کمشنوای حسی-عصبی عميق مادرزاد (با ميانگين سن 93/6 سال) و 30 کودک شاهد (با ميانگين سن 18/7 سال) مورد بررسی قرار گرفت. آزمايش پتانسيل عضلانی برانگيخته از وستيبول ( Vestibular evoked myogenic potentials , VEMP ) با ارايه محرک تون برست فرکانس 500 هرتز از راه هوايی به صورت يک گوشی از طريق رسيور داخلی ثبت گرديد. يافته ها: VEMP در 3/53 درصد کودکان کمشنوا با متوسط سطح شدت آستانه 60/83 دسیبل و در تمام کودکان شاهد با ميانگين سطح شدت آستانه 64/76 دسیبل ثبت گرديد. از جنبه دامنه و زمان تاخير پاسخ، تنها در دامنه P1N1 بين دو گروه، تفاوت معناداری مشاهده شد (015/0= P ). در 4 کودک استفاده کننده از کاشت حلزون، VEMP ثبت نگرديد. در سابقه دوران نوزادی 8 نفر از کودکان، تاخير در راه رفتن و اختلال رشدی وجود داشت که در 6 نفر آنها پاسخی به دست نيامد. نتيجه گيری: عدم ثبت VEMP در حدود نيمی از کودکان کمشنوا به احتمال اختلال وستيبولار و به طور خاص درگيری ساکول و بروز نقص در حفظ وضعيت و تعادل استاتيک اشاره دارد |